Deprem Kültür Müzesi

Burada girdigimde tarif edemeyeceğim duygular var..Lakin benim takildigim bir şey var.burasi şehrin göbeğinde 17 Ağustos da acıların hüznün gözyaşının fotoğraf ve kareleri var burada vefat edenlerin isimlerinin yazıldığı mumluk gibi duran alanın aşırı pis toz ve isimlerinin okunamayacak kadar tozla kaplı olması orasını belediye nasıl öyle bırakır anlam vermekte zorlanıyorum.. hiçbir yetkili o toz pisliği görmüyor..

Sakarya Adapazarı merkezde bulunuyor. 17 Ağustos 1999 depreminde hayatını kaybedenlerin ve yaşanan acıların anısına yapılan müze, depremden sonraki fotoğraflar ve depremi yaşatan bir simülasyon platformla insanı yaşanan acılara götürüyor. Gezerken içim parçalandı... Rabbim böyle bir acı ile ülkemizi bir daha sınamasın inşallah... Sakarya'ya geldiğinizde uğramanızı tavsiye ederim...

Biz İstanbul Küçükçekmece’de depreme yakalandık. 4 yaşındaydım ama o feci 45 saniyenin her saniyesini hatırlıyorum. Günlerce sokakta çadırda yattık. Evin içine girdiğimizde de masanın altından 6 ay boyunca hiç çıkmadım. Evet, masanın altına annem yatak serdi. Orda yedim, orda yıkandım, orda oynadım…Deprem travması olan biri olarak bugün müzeyi gezmeye geldim. Çok etkilendim. Özellikle gezdiğim sırada bir okul gezisi nedeniyle çok öğrenci vardı. Öğrenciler gruplar halinde simülasyona girdiler. Depremin yarattığı o şiddeti ve sesi yeniden izledim, yaşadım ve ağlayarak müzeden çıkmak zorunda kaldım. Üzerinden 23 sene geçmiş ama kalbim ve ruhum yine dayanmadı.Depremde yakınlarını kaybedenlere sabırlar diliyorum. Onlar için buraya gelmek daha da zordur. Bilmenizi istiyorum. Sizlere ve vefat eden yakınlarınıza dua eden binlerce yürek var.Rahmetle..

3 gibi geldim açıktı bence burası resim galerisi sadece resim var ve o resimlerde yaşayanların o zaman neler yaşadığını ve hissettiğini görebilirsiniz iletişimin suyun elektiriğin çadırda yaşamanın en önemlisi can kaybının olduğu o zamanı görmek anlamak insanı başka bir havaya sokuyor..yarım saatinizi ayırıp uğrayın derim belki kendi hayatınıza bile bir anlama katabilirsiniz...

Sergilenen fotoğrafların çoğunu müze kurulmadan önce protokol için 1999 yılında çeşitli yerlerde şehir merkezlerinde sergilemiştik...Bizim çektiğimiz fotoğrafların arkasında ki isimler arasında o zamanda benim sevgili kısa dönem çavuşum Orhan Coşkun( Reuters Haber Türkiye Başsekreteri )Sevgili üst tertibim 1978/4 tertip Barış Ergin( Antalya Dedeman Otel Fotoğrafçısı)Ve nacizane ben Manisalı / Turgutludan Arif Ağar , O günlerde akşam saatlerinde deprem bölgesinden günlük gelen bahsettiğim arkadaşların bana gönderdiği analog fotoğraf makinesi film makaralarını , istenilen karelerini sabaha kadar Tekirdağ fotoğrafçılarındanFoto SanatVe Foro SelAnlaşmalı stüdyolarda telefon yoluyla irtibatlı olup basarak tekrar olay yerine gönderiyordum...Deprem bölgesinde olmama rağmen yoğunluktan ilk 8 gün boyunca ayağımdan botumun çıkmadığını hatırlıyorum ...Zor zamanlardır afet zamanları...

Gittik kapalıydı bekledik 1 saat kadar sonunda açıldı gayet kaba bir adam azarlar gibi konuşuyor içerisi leş gibi kokuyor ve hiçbişey yok hayatımda bu kadar kötü bir müze görmedim ayrıca sanat tarihçiyim müzelerden anlayan bir insanım berbattı …

Deprem simülasyonu beni çok etkilemişti çok güzel bir müze . Müzede o deprem ruhunu iliklerinize kadar hissediyorsunuz . İlk olarak simülasyonu deneyimledikten sonra müzeyi gezmek daha etkileyici kesinlikle gezilmesi gereken mükemmel bir müze .

Ücretsiz bir fotoğraf müzesi diyebilirim. Rotanıza eklemenize gerek yok ama yakınlardaysanız bir uğrayın derim. 7,2 şiddetinde bir deprem simülasyonu var bunu deneyimlemek için gittim.