Doğa Yaşlı Bakımevi ( Cebir Geriatri )

Harika bir bakım evi bu gün ilk defa gittim personelin ilgisi bakım ları çok güzel. İçimiz rahat. .

Eşim evde rahatsızdı çaresiz kalmıştım elemanları okadar iyiydiki bana bile moral vermişlerdi eşim yillarca yaşadı ve psikolojimizde iyileşti

Önündeki sokak biraz dar ve park sorunu var. Ama birkaç araçlık etrafında yer bulunuyor. Ortak alan olarak arkadaki sitenin de girişini kullanıyor. Fotoları ekledim.

içiniz rahat olsun burdaki kötü yorumlara aldanmayın büyüklerimize çok çok iyi bakıyorlar istanbulda yoğun bakım da olan yaşlılarımıza iyi bakabilen bakım evi bulmak zor ultra lüks biyer aramayın

Babaannem'i Doğa bakım evine yatırdık ve yaklaşık 2 sene orada yaşamına devam ettikten sonra onu oradan son yolculuğuna uğurladık. Personelin ilgisi, yalıya veya hastaya bakımı son derece insani, ellerinden geldiği kadar şevkat ve sevgi ile hasta ve yaşlıların bakımlarını yapıyorlar. Bizim evde bakabileceğimizden çok daha iyi şartlarda bakıldı. Kendilerine emekleri için teşekkür ediyorum.

Temiz ve güvenli

Kesinlikle tavsiye etmem. Sahibi zaten terbiyesiz adamin teki. Yakinimi yogunbakimlik ettiler. Doktor var ama yok. Bakim yok. 40 yasliya 1 tane 8 aylik hemsire bakiyor.

85 yaşındaki annem doğa bakım huzur evinde yoğun bakım ünitesinde yaklaşık yirmi gün tedavi görmüş ve 23 mayıs tarihinde vefat etmiştir. Şahsım olarak gerçekten temiz, ilgili, hayati müdahale anında yapılması gereken hususları yerine getirdiğini düşündüğüm ve gözlemlerimde zaman zaman gördüğüm (pandemiden ötürü bazı zamanlarda içeri giremedim) bir kurum olarak aklımdadır. Adını veremediğim, unuttuğum bir hemşirenin ise hasta yakını psikolojisinden bir haber olup tek arzusu annesini görme arzusunda olan bir kişiyle girmiş olduğu diyalog acemiliğini ve tecrübesizliğini gözler önüne sermiştir. Lakin benim anlatacaklarımın diğer tarafı 'maneviyat' kısmıdır.Annemin yaşam sürecinde kendisine iletebildiğimiz objeler olmuştur. Bu objeler yıllar yılı elinde çektiği, üzerinde Allahın isimlerinin yazdığı tesbih (ucuz) ve eminönünden alınmış belki maliyeti 1 tl olan elini ve bileklerini güçlendirdiğine inandığımız sünger top'tur.Annem için hiç bir mali değeri olmayan objelerin başka insanlar için değeri çok büyüktür! Çünkü oğlu olarak hayatının son günlerini geçiren bir annenin son dokunduğu tespih ve sünger top manevi olarak oğlu için çok büyük anlam ifade etmektedir. Peki bu ürünler nerede?Hemen söyleyeyim.Yıllarca elinde olan tespih kopmuş! (annemin gücü zayıf ve eline tespihini alacak kuvveti bile yoktu) Hadi diyelim koptu. Kopuk tespih nerede?Cevap yok! Yoksa çöpe mi atıldı?Sıra 1 liralık topa geldi. Top nerede?Topta ortada yok. Onlara göre ellerinde iki top var. Ama 23 mayıstan beri hazinenin en derinliklerinden çıkamadı!Peki ya elinde değerli yüzüğü, saati, kolyesi olsaydı ne olacaktı? (vücudunda madeni birşey yoktu) Kopacak mıydı veya ortada olmayacak mıydı? Bu durumu tecrübe edemediğim için birşey diyemiyorum! Sonuç olarak Benim için 1 milyon dolar değeri olan annemin son dokunduğu ürünler ortada yok.Bunları anlatmamın sebebi ise, bazı hasta yakınlarının hayatlarında bakıp özlem duyacağı manevi eşyalara sahip çıkmalarıdır.Umarım bu yorumu okuyan insanlar değer verilen şeylerin uyarısını içeri girer girmez yaparlar. İnsanların maneviyatına biraz olsun katkım ve uyarım olabilirse benden daha mutlusu olamaz.Onun dışında bana gelecek olursak,Çok üzgünüm.!